Narodowa Polityka Rolna  w służbie suwerenności żywnościowej 

 Wstęp

Po 1989 roku polskie rolnictwo zostało poddane tzw. transformacji ustrojowej niepodlegającej jednak niestety polityce rolnej państwa , która  by miała sprecyzowane cele wobec rolnictwa. Polska racja stanu w tym obszarze nie została określona . Przemiany, które w tym czasie dotknęły społeczeństwo wiejskie oraz gospodarstwa rolne nie liczyły się z kosztami społecznymi jakie  ostatecznie zapłaciła polska wieś, poddana wyniszczającym eksperymentom , tzw. liberalnej gospodarki.

Doktryna polityczna , iż najlepszym narzędziem do restrukturyzacji polskiego rolnictwa  będą warunki biedy , które wymuszą wypędzenie ludzi ze wsi  w pełni została zrealizowana. W tym stanie przepchnięto polskie rolnictwo do 2004 roku , czyli wejścia do Unii Europejskiej i objęcia na bardzo niekorzystnych warunkach i to częściowego mechanizmami  Wspólnej Polityki Rolnej.

Zarówno przed wejściem jak i po wejściu do UE dotychczasowi przedstawiciele naszej polityki nie potrafili wkomponować krajowego modelu polityki rolnej uwzględniającego jego potencjał i rolę służebną wobec konsumentów obywateli w mechanizmy wspólnotowego rynku.

Wszystkie kolejne rządy lewicowe, prawicowe , ludowe, liberalne łącznie z obecnym konsekwentnie realizują ten sam kierunek polityki rolnej, niekorzystny i degradujący polskie rolnictwo. Czytaj dalej →